Ik heb er geen flauw idee van hoe het er bij andere mensen thuis aan toegaat. Maar het gros van wat wij op onze Digicorder opnemen, gooien we er doorgaans onbekeken een jaar later weer van.
Veel adverteerders springen op dezelfde manier met data om: zo verzamelen ze data over alles wat hen interessant lijkt en gooien alles op een berg die ze vervolgens achteloos laten overgroeien door – andere – nieuwe data.
Personalisatie of veralgemening?
Zij die wél iets met de data doen, komen evenwel vaak niet verder dan wat schamele inzichten op basis van beperkte en makkelijk te interpreteren datasets. Die inzichten worden vervolgens geëxtrapoleerd en toegepast op hele doelgroepen. Zo krijgen mensen aanbevelingen op basis van veralgemeningen. Of er wordt hen bepaalde content voorgeschoteld omdat ze al dan niet toevallig beantwoorden aan de beschrijving van één of ander ‘persona’. Enfin, een mens moet ergens beginnen.
Een databank bulkt van de verhalen
Google kent mijn diepste verlangens. Spotify weet exact wanneer ik in de mood ben voor welke muziek. Netflix weet precies aan welk soort ontspanning ik toe ben. Fitbit weet haarfijn wanneer ik weeral eens buiten adem ben. En, boy, soms krijg ik gewoonweg koude rillingen als Google Now mij op een bepaalde plek relevante suggesties aanreikt.
“Tussen de data gaan heel wat sappige verhalen schuil.”
Als je bedenkt dat vandaag zo ongeveer alles geregistreerd wordt wat iedereen doet, dan zou je toch mogen aannemen dat ergens tussen al die data op z’n minst behoorlijk wat sappige verhalen schuilgaan? Mij lijkt dat je ze er alleen maar moet weten uit te persen.
Weg met het buikgevoel! Leve data-tripping!
Het is wellicht moeilijk voor rationele geesten om iets te vinden waar ze niet meteen naar op zoek zijn. Maar krijg een creatieveling zover om een databank in te duiken, en hij of zij komt gegarandeerd blakend van inspiratie weer boven water.
Weg met het buikgevoel. Gegevens zijn zoveel verrassender. Ze vertegenwoordigen immers wat échte mensen écht doen en ambiëren. Ze blazen de beperkingen van je eigen ervaringen meteen op. Precies zoals een geestverruimend middel dat doet (maar dan zonder de bijverschijnselen).
Dat is exact wat Spotify dacht toen ze een tripje maakten in hun eigen databank. Ze belandden van de ene ‘Geez!’ in de andere ‘Wow!’. Dit is waarmee ze in Engeland, Duitsland en Frankrijk op de proppen zijn gekomen: papieren affiches, uitsluitend op basis van data.
Buikgevoel, data? Eigenlijk komt het neer op iets wat we allemaal al wel langer wisten: de realiteit overtreft de fictie. Altijd.